آموزش ويولن (ويلن)

اِتود (فرانسوي:Étude) به معناي مطالعه است و در موسيقي به قطعه‌هايي گفته مي‌شود كه هدف آنها ارتقاي تكنيك نوازندگي است. هر اتود معمولاً براي يكي از مشكلات فن نوازندگي و رفع يكي از ضعف‌هاي تكنيكي هنرآموزان تصنيف مي‌شود. آهنگسازان و به خصوص رمانتيك‌ها طبعاً كوشيده‌اند اتودهاي خود را علاوه بر تأمين هدف بالا، زيبا نيز تصنيف كنند، به طوري كه تكنوازها آن را در رپرتوار رسيتال خود، به قصد نشان دادن قابليّت نوازندگي‌شان مي‌گنجانند. براي مثال، اتود اپوس 25 شماره 6فردريك شوپن براي تمرين پيانيست براي اجراي سريع و موازي فواصل سوم كروماتيك است، و اتود اپوس 25 شماره 7 او تأكيد بر توليد نغمهٔ آوازين در يك ملودي پلي‌فوني دارد، و اتود اپوس 25 شماره 10 او اكتاوهاي موازي را پوشش مي‌دهد.

معني ديگر اتود ، طراحي اوليه است.

از نكات كليدي در نواختن جملات با الگوي لگاتو و پوزيسيون هاي بالا رونده و پر سرعت كه در بسياري از قطعات رپرتوار ويولن كاربرد دارد، جمله بندي هاي ذهني توسط نوازنده براي اجراي اين دسته پاساژها مي باشد. از آنجا كه تنها با دانستن اين نكته كه با تغيير نوع نگاه ذهن به نحوه اجراي يك جمله و دگرگونه شنيدن آن و بدست آوردن شناخت و فهم جديد از جمله، نوازنده مي تواند به آساني از ميزان مراتب تكرار و نيز زمان كمتر تمرين تا رسيدن به حد مطلوب نواختن آن كاسته و اجراي جمله را با سرعت، كيفيت و توان بيشتري رقم زند، دقت بر اين موضوع بسيار مي تواند راهگشا باشد.

ايجاد و استفاده از استانداردهاي معين در تعيين حالت و تغيير شكل اعضاي بدن به هنگام نوازندگي از جهات گوناگون مي تواند ياريگر نوازندگان باشد و اين موضوع زماني اهميت بيشتري مي يابد كه به نقش فرسايشي تمرين و فرسودگي تدريجي بدن توجه شود.

بطور كلي بكار گيري استانداردها در نوازندگي باعث مي گردد تا از اثرات استهلاكي تمرين بر روي اعضاي بدن كاسته گردد.

خرك (در جلو)، گريف (جسم سياه‌رنگ در عقب) و سيم‌هاي ويولن

اين ساز از ۵۸ قطعه مختلف ساخته مي‌شود.وزن آن در حدود ۴۰۰ گرم مي‌باشد.

ويلن از بخش‌هاي زير تشكيل شده‌است :

    آرشه: يا كمان تركه‌اي چوبي است كه رشته‌هاي موي دم اسب در طول آن كشيده شده و به دو سر آن ثابت شده‌است.

    جعبه طنيني (جعبه رِزونانس): جعبه‌اي است كه از سه بخش صفحه روئي، صفحه زيرين و زوارهاي دور تشكيل شده‌است. گريف، خرك و سيم گير در اين ساز از جنس چوب آبنوس (به دليل استحكام بيشتر) مي‌باشد.

ويولن سازي تكنواز و همنواز مي باشد و عضو مهم چه در اركستر هاي كوچك و چه در اركستر هاي بزرگ به شمار مي رود. اين ساز داراي چهار سيم است كه براي نواختن روي شانه چپ قرار مي گيرد و به كمك آرشه كه در دست راست نوازنده است نواخته مي شود.
كوك ويولن از زيرترين سيم به بمترين سيم :مي – لا – ر – سل
بنابراين اصوات سيم‌هاي مجاور نسبت به‌يكديگر فاصله پنجم درست را تشكيل مي‌‌دهند
اين كوك ، كوك استاندارد ويولن است كه در تمام دنيا از آن استفاده مي شود. اما استثناهايي هم وجود دارد . مثلا در موسيقي ايراني در دستگاههاي مختلف كوك ساز براي راحتي نواختن قطعات به صورت هاي مي – لا – مي – لا و يا مي – لا – ر – فا ديز و يا مي – لا – ر – لا و ... در مي آيد.كليد مورد استفاده براي نت نويسي اين ساز كليد سل مي باشد.وسعت صداي ويولن از سل ( دو خط زير حامل پنج خطي با كليد سل ) تا مي ( شش خط بالاي همان حامل ) مي‌باشد.
در اين وسعت صدا ويولن قادر است تمام فواصل كروماتيك غربي و فواصل كروماتيك مخصوص موسيقي ايراني ( ربع پرده ) و هر موسيقي ديگر را حاصل كند.